Salta: muy buenas recuerdas!
Blijf op de hoogte en volg Mieke
24 Januari 2014 | Argentinië, Salta
Inmiddels zijn we vanuit Buenos Aires naar Salta vertrokken!
Op onze laatste dag in BA was de temperatuur godzijdank gedaald tot een aangename 32 graden en konden we weer van de stand-by modus af. Gelukkig maar, want de zondag in San Telmo is de mooiste dag van de week: de calle Defensa verandert in een grote antiekmarkt/artesania. Daarnaast is er veel dans op straat: Tango, Salsa, Reggae en dat allemaal lekker door elkaar. De hele dag lekker rondgelopen!
's Avonds voor het eten sloeg de paniek nog even toe met het inpakken. Er bleek namelijk geen stofzuiger in het appartement aanwezig te zijn. Mijn hele inpaksysteem valt of staat met een stofzuiger!! Net toen ik met mijn kleren in de grote vacuümzak de straat op wilde lopen om desnoods maar ergens aan te bellen, bood Liza aan de helft van mijn kleren in haar rugzak te stoppen. Ok, ik geef nu echt toe dat ik heel onhandig gepakt heb...
Op weg naar het restaurant bleek dat heel plaza Dorrego veranderd was in een tangosalon. Met gladde matten op het plein hadden ze een dansvloer gecreëerd en stonden mooi uitgedoste vrouwen te wachten op de uitnodiging van een tanguero. Met als enige dissonanten de "borrachos", die de dansvloer flankeerden met wilde, niet per se ritmische, armbewegingen en hun geschreeuw. Maar ook dat hoorde er op de een of andere manier weer bij.
Ik kon alleen maar ademloos toekijken, met het besef dat alles wat ik ooit eerder aan tango had geleerd verdwenen was. Net op dat moment kwam er een klein mannetje van een jaar of 80 op me af. Of ik wilde dansen. Ik torende een kop boven hem uit en ik keek nerveus naar de dansvloer. Ik kan niet dansen, sputterde ik nog tegen. Ik leer het je, zei hij. We stapten een stukje weg van de dansvloer en als een geduldig meester, leerde hij me opnieuw de eerste passen van de tango.
Soms zijn er van die momenten dat alles perfect voelt; de wind door m'n haren, de warme geuren van Buenos Aires, een mix van tango en samba op de achtergrond en tangoles krijgen van een 80 jarige Porteño...life doesn't get any better!
Bevangen door de geweldige sfeer van de laatste avond, kwamen we uiteindelijk pas laat in het hostel terug. Om vervolgens al om 4.00 weer op te staan om het vliegtuig naar Salta te halen...Hoewel onze taxichauffeur keurig op tijd was, roken we door zijn goedkope aftershave al snel de weeïge geur van recent gemetaboliseerde alcohol. Tijdens de rit was hij met van alles bezig: notities maken in een opschrijfboekje, babbelen via zijn portofoon, grapjes maken. Of zoals Liza het verwoordde: hij is nog net geen ei aan het bakken!
Toen hij gevaarlijk snel op een stilstaande auto afreed terwijl hij weer met andere dingen bezig was, tikte ik hem licht geïrriteerd op de schouder. Of hij misschien even op de weg zou willen letten. Met een ruk draaide hij zich beledigd om en wierp tegen dat zijn auto een "pilota automatico" had. Om zijn woorden kracht bij te zetten trok hij prompt zijn handen van het stuur trok om te laten zien dat zijn auto gewoon recht kon blijven rijden, waarbij we overigens van baan wisselden.
Uiteindelijk zijn we gelukkig veilig op het vliegveld aangekomen en inmiddels dus ook in Salta.
In Salta was het voor mij na zes jaar een bijzonder weerzien met mijn "mama Argentina" Julia en ook was het super mijn collega's van de afdeling Neonatologie in het ziekenhuis weer te zien!
Om de omgeving van Salta een beetje te verkennen hadden we een auto gehuurd. Met de Argentijnse rijstijl vers in het geheugen, was het een kleine tegenvaller om te horen dat we tot 600 euro schade aansprakelijk waren en dit niet konden afkopen met een extra verzekering. Waarom dit zo was bleek al snel toen wij in onze huurauto aan het wachten waren op de eigenaar en we door een inparkerende auto naar achteren geduwd werden. Gelukkig hadden we toen nog net niet getekend :-)
Als eerste zijn we de minder bekende, maar mooiste wijnstreek van Argentinië gaan bezoeken, Cafayate. De route hiernaartoe verandert van een heuvelachtig groen landschap naar spectaculaire rode rotsformaties. Halverwege is er "la garganta del Diablo" (de keel van de duivel), een grote, gapende kloof waarin je je letterlijk opgeslokt voelt. Tegen alle verwachtingen in troffen we daar een grote groep nonnen aan, die op excursie was. Enkelen van hen hadden het aangedurfd om in de helse hitte de kloof te beklimmen. Van enkele tientallen meters hoogte begonnen ze opeens te zingen, bijna alsof ze daarmee het kwaad uit de kloof konden drijven. Betoverend mooi!
Op de terugweg naar Salta zijn we nog gaan raften op de Rio Juramento. Een tocht langs voetsporen van dinosauriërs in gesteente, algen, vogels en een zee van witte vlinders. Vandaag zijn we nog naar een klein Inca dorpje op 3 uur rijden van Salta geweest. Erg toeristisch, maar de weg ernaar toe is schitterend met uitzicht op de 7 kleurige berg...en hé, ik ben weer een lamasleutelhanger rijker!
Gelukkig hebben we alles schadevrij gereden, maar zijn we wel een keer aangehouden door de politie. Op klaarlichte dag hadden we onze lichten niet aan en dat is blijkbaar een overtreding. Ondanks mijn Bambipose en dito verhaal (alstublieft, we zullen het nooit meer doen, we zijn toeristen) moesten we toch echt 300 pesos aftikken. Zonder enige vorm van administratie zijn die waarschijnlijk in zijn achterzak verdwenen...
Morgen vertrekken we naar Bariloche, een tocht van 2400km die 36 uur gaat duren per bus. Wordt een pittige tocht, maar met de Argentijnse bussen heb ik er alle vertrouwen in dat we dat wel overleven.
Hasta al proxima!!
Mieke
Op onze laatste dag in BA was de temperatuur godzijdank gedaald tot een aangename 32 graden en konden we weer van de stand-by modus af. Gelukkig maar, want de zondag in San Telmo is de mooiste dag van de week: de calle Defensa verandert in een grote antiekmarkt/artesania. Daarnaast is er veel dans op straat: Tango, Salsa, Reggae en dat allemaal lekker door elkaar. De hele dag lekker rondgelopen!
's Avonds voor het eten sloeg de paniek nog even toe met het inpakken. Er bleek namelijk geen stofzuiger in het appartement aanwezig te zijn. Mijn hele inpaksysteem valt of staat met een stofzuiger!! Net toen ik met mijn kleren in de grote vacuümzak de straat op wilde lopen om desnoods maar ergens aan te bellen, bood Liza aan de helft van mijn kleren in haar rugzak te stoppen. Ok, ik geef nu echt toe dat ik heel onhandig gepakt heb...
Op weg naar het restaurant bleek dat heel plaza Dorrego veranderd was in een tangosalon. Met gladde matten op het plein hadden ze een dansvloer gecreëerd en stonden mooi uitgedoste vrouwen te wachten op de uitnodiging van een tanguero. Met als enige dissonanten de "borrachos", die de dansvloer flankeerden met wilde, niet per se ritmische, armbewegingen en hun geschreeuw. Maar ook dat hoorde er op de een of andere manier weer bij.
Ik kon alleen maar ademloos toekijken, met het besef dat alles wat ik ooit eerder aan tango had geleerd verdwenen was. Net op dat moment kwam er een klein mannetje van een jaar of 80 op me af. Of ik wilde dansen. Ik torende een kop boven hem uit en ik keek nerveus naar de dansvloer. Ik kan niet dansen, sputterde ik nog tegen. Ik leer het je, zei hij. We stapten een stukje weg van de dansvloer en als een geduldig meester, leerde hij me opnieuw de eerste passen van de tango.
Soms zijn er van die momenten dat alles perfect voelt; de wind door m'n haren, de warme geuren van Buenos Aires, een mix van tango en samba op de achtergrond en tangoles krijgen van een 80 jarige Porteño...life doesn't get any better!
Bevangen door de geweldige sfeer van de laatste avond, kwamen we uiteindelijk pas laat in het hostel terug. Om vervolgens al om 4.00 weer op te staan om het vliegtuig naar Salta te halen...Hoewel onze taxichauffeur keurig op tijd was, roken we door zijn goedkope aftershave al snel de weeïge geur van recent gemetaboliseerde alcohol. Tijdens de rit was hij met van alles bezig: notities maken in een opschrijfboekje, babbelen via zijn portofoon, grapjes maken. Of zoals Liza het verwoordde: hij is nog net geen ei aan het bakken!
Toen hij gevaarlijk snel op een stilstaande auto afreed terwijl hij weer met andere dingen bezig was, tikte ik hem licht geïrriteerd op de schouder. Of hij misschien even op de weg zou willen letten. Met een ruk draaide hij zich beledigd om en wierp tegen dat zijn auto een "pilota automatico" had. Om zijn woorden kracht bij te zetten trok hij prompt zijn handen van het stuur trok om te laten zien dat zijn auto gewoon recht kon blijven rijden, waarbij we overigens van baan wisselden.
Uiteindelijk zijn we gelukkig veilig op het vliegveld aangekomen en inmiddels dus ook in Salta.
In Salta was het voor mij na zes jaar een bijzonder weerzien met mijn "mama Argentina" Julia en ook was het super mijn collega's van de afdeling Neonatologie in het ziekenhuis weer te zien!
Om de omgeving van Salta een beetje te verkennen hadden we een auto gehuurd. Met de Argentijnse rijstijl vers in het geheugen, was het een kleine tegenvaller om te horen dat we tot 600 euro schade aansprakelijk waren en dit niet konden afkopen met een extra verzekering. Waarom dit zo was bleek al snel toen wij in onze huurauto aan het wachten waren op de eigenaar en we door een inparkerende auto naar achteren geduwd werden. Gelukkig hadden we toen nog net niet getekend :-)
Als eerste zijn we de minder bekende, maar mooiste wijnstreek van Argentinië gaan bezoeken, Cafayate. De route hiernaartoe verandert van een heuvelachtig groen landschap naar spectaculaire rode rotsformaties. Halverwege is er "la garganta del Diablo" (de keel van de duivel), een grote, gapende kloof waarin je je letterlijk opgeslokt voelt. Tegen alle verwachtingen in troffen we daar een grote groep nonnen aan, die op excursie was. Enkelen van hen hadden het aangedurfd om in de helse hitte de kloof te beklimmen. Van enkele tientallen meters hoogte begonnen ze opeens te zingen, bijna alsof ze daarmee het kwaad uit de kloof konden drijven. Betoverend mooi!
Op de terugweg naar Salta zijn we nog gaan raften op de Rio Juramento. Een tocht langs voetsporen van dinosauriërs in gesteente, algen, vogels en een zee van witte vlinders. Vandaag zijn we nog naar een klein Inca dorpje op 3 uur rijden van Salta geweest. Erg toeristisch, maar de weg ernaar toe is schitterend met uitzicht op de 7 kleurige berg...en hé, ik ben weer een lamasleutelhanger rijker!
Gelukkig hebben we alles schadevrij gereden, maar zijn we wel een keer aangehouden door de politie. Op klaarlichte dag hadden we onze lichten niet aan en dat is blijkbaar een overtreding. Ondanks mijn Bambipose en dito verhaal (alstublieft, we zullen het nooit meer doen, we zijn toeristen) moesten we toch echt 300 pesos aftikken. Zonder enige vorm van administratie zijn die waarschijnlijk in zijn achterzak verdwenen...
Morgen vertrekken we naar Bariloche, een tocht van 2400km die 36 uur gaat duren per bus. Wordt een pittige tocht, maar met de Argentijnse bussen heb ik er alle vertrouwen in dat we dat wel overleven.
Hasta al proxima!!
Mieke
-
24 Januari 2014 - 10:08
Mama Ceciel:
Lieve Mieke en Liza,
Wat een mooi verhaal weer! Ik zie het helemaal voor me, jij zwierend over de dansvloer! Wat hebben jullie in twee weken tijd al veel ondernomen en tot nu toe is het gelukkig goed afgelopen....
Ik dacht dat het een grapje was van die stofzuiger...
En nu weer een nieuwe avontuur, weer nieuwe indrukken en belevenissen. Lekker GENIETEN weer!
Liefs xxxxxxxxx mammie -
24 Januari 2014 - 10:51
Papa:
Lieve Mieke
Met die tango en die taxi heb je jullie bezoek aan B.A. mooi zwierend afgerond.
Ooit zou je "mama Argentina" weer eens ontmoeten; dat had je in je hoofd.
Het was weer een thuiskomen voor jou. Julia is een hartelijke vrouw; mama en ik hebben dat tijdens je vorig verblijf in Salta mogen ervaren. Èn het is een prima adres voor de nodige uitstapjes.
Bij het lezen van je verslag krijg ik de beelden weer voor ogen: Cafayate, de Keel van de Duivel, de Zevenkleurige Berg. En ik denk dat wij toen naar hetzelfde dorpje zijn geweest, dat als een kleinood in een prachtig afgelegen dal ligt (wie heeft ooit verzonnen om hier te gaan wonen, dacht ik toen). Van die tocht heen en terug heb ik destijds voor een deel niet genoten. Ik vond sommige smalle bergweggetjes letterlijk adembenemend...... (...als dit maar goed gaat..., dacht ik).
Wij, mama, jij en ik, hadden toen een privéchauffeur en we bleven er overnachten om de volgende dag terug te gaan.
Ik kan me niet voorstellen dat jullie die tocht zelf gereden hebben, laat staan een retourtje op één dag.
Als je terug bent in Nederland blijf ik als vader immer bereid je een verkorte cursus "inpakken en wegwezen" te geven.
Ik ga nu Bariloche opzoeken op de kaart.
Groeten aan Liza.
Liefs xxx papa
-
24 Januari 2014 - 11:01
Rosa:
Hahaha! Een fohn en strijkijzer mee op reis is 1 ding, maar dit overtreft weer alles hoor Miek ;) Heel leuk om te lezen allemaal, je maakt me blij :) Op naar het volgende avontuur! Succes in de bus.. Dikke kus! -
24 Januari 2014 - 13:00
Papa:
Zojuist lees ik in de krant dat de Argentijnse peso in twee dagen 16 % van zijn waarde verloor t.o.v. de dollar. Dat wordt dus goedkoop chocolade eten in Bariloche. -
24 Januari 2014 - 13:24
Nory :
Hallo Mieke..
Wat een heerlijk reisverslag.En wat genieten zeg.!
Ik kijk graag naar reisverslagen o.a.van Floortje op tv
De prachtige plekken de natuur zo beleef ik het ook een beetje mee.!
Jij schrijft ook beeldend zodat ik het voor me zie gebeuren ..geniet
Ik heb een Argentijnse vriendin in Zeist ..Byzonder ook als ze over haar land verteld.
Liefs Nory
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
