Colombia; el riesgo es que te quieras quedar!

Hola!
De drie weken hier zijn echt voorbij gevlogen! Het tropisch eiland bleek uiteindelijk niet in het backpackers-budget te liggen, maar we hebben de tijd goed vol gekregen!

De duikcursus hebben we met goed gevolg afgesloten. We mogen ons nu PADI Open Water Scuba Divers noemen. En let wel: "Scuba Divers are more fun than regular people". Dit credo werd althans als feit aangeduid door de slaapverwekkende Amerikaanse video`s die we verplicht waren te kijken. Laat even weten of je het verschil merkt als we terug zijn!

Vanuit Taganga hebben we vervolgens een uitstapje gemaakt naar Parque Nacional Tayrona, beroemd om zijn mooie stranden met aanliggende jungle. In de prehistorische bus die we in Santa Marta moesten nemen stond "si va a vomitar, use la bolsa" (als je moet kotsen, gebruik dan een zakje), een weinig bemoedigend teken voor de aanstaande reis. Helaas hield de bus het slechts 200 meter vol, waarna hij er met een zielig rochelend geluid de brui aangaf. De vervangende bus heeft het gelukkig wel gered tot de ingang van het park. Vandaaruit moesten we dwars door de jungle naar de kampeerplek lopen. Met 35C is dat nog best een opgave, maar de schitterende omgeving en rondslingerende apen maakten erg veel goed. Toen we na 45 minuten hevig zwetend de kust bereikten en de zee in wilden springen, bleek dat het verboden was om te zwemmen, vanwege de sterke stroming...Toen eerst maar een slaapplek gezocht. De campingplekken direct aan de kust stonden bomvol en deed een beetje afbreuk aan de rustgevende sfeer van het park. Gelukkig was er op 5 minuten afstand van het strand een kleine camping in het midden van het bos, met slechts 5 andere backpackers, die ook nog eens de helft goedkoper was...heel relaxed!
Vanaf de camping moesten we iedere dag 45 minuten lopen naar El Cabo, een van de mooiste stranden die ik tot nu toe in Zuid-Amerika heb gezien, waar je gelukkig wèl mocht zwemmen. De route liep dwars door de jungle en ondanks de hitte was het absoluut geen straf om de tocht te maken! Er was zoveel te zien: vlinders, een toekan, leguanen, maar het gaafste was nog wel het groot aantal aapjes dat we hebben gezien. In het totaal zijn er drie soorten te vinden en hebben we het geluk gehad ze ook alledrie te zien. Met de mono maicero (maisetend aapje)hebben we het nog een keer aan de stok gehad. Blijkbaar vinden ze het niet leuk om aangestaard te worden, want na enige tijd begonnen ze heftig op takken te springen en mango`s en takken naar beneden te gooien! Toen er opeens van alle kanten aapjes aankwamen, hebben we ons maar snel uit de voeten gemaakt!
Het ultieme vakantiegevoel ontsond toen Kees het voor elkaar kreeg met zijn botte zakmes kokosnoten te openen (de blaren staan nu nog op zn handen!). Nooit smaakte een kokosnoot beter!
We zijn uiteindelijk drie dagen in het park gebleven, maar hadden allebei nog wel langer kunnen blijven. Helaas blijken drie weken dan toch wel erg kort en moesten we de tocht voortzetten naar Cartagena.


Cartagena is een stad, zoals ik ze in Zuid-Amerika nog niet eerder gezien heb. Het is blijkbaar een kopie van de stad Cartagena in Spanje. De oude ommuurde stad bestaat uit goed onderhouden, gekleurde gebouwen met mooie balkonnetjes. Ook zijn er veel parken en terrasjes te vinden. Vanaf de muur heb je een fantastisch uitzicht over de Caraibische zee en de zonsondergang is echt spectaculair! Verder behoort salsa tot dagelijkse kost en hebben we onze ogen uitgekeken in een van de bekendste salsaclubs in Cartagena, Havana Club.
Het enige nadeel aan Cartagena is het feit dat het een ommuurde stad is, bij zo'n 37C graden...Helaas werden we daardoor zo lamgeslagen dat het overdag onmogelijk was om de stad te bekijken. Ons hostel was dan wel weer superrelaxed met bij hoge uitzondering een zwembad!!!
De eerste dag zijn we naar een vulkaan geweest waar je jezelf kon onderdompelen in een modderbad. Dit klinkt leuker dan het daadwerkelijk was. Het modderbad bleek niet groter dan 5 bij 5, waar zich zo`n 20 mensen per keer in moesten storten, met daarnaast een rij ongeduldige wachtenden. Een van de weinige keren dat we in Colombia met massatoerisme geconfronteerd zijn...
Na twee dagen besloten we de hitte van de stad te ontvluchten en weer te gaan duiken, ditmaal rond de Islas de Rosario, een groep eilanden dichtbij Cartagena. Het was weer net zo`n overgetelijke ervaring als in Taganga. Dit keer wat minder vissen, maar kraakhelder water met koraal in alle kleuren van de regenboog, een echte sprookjeswereld. Op het eiland waren diverse luxe resorts, maar gelukkig ook een low budget "ecoresort", wat inhield dat we ons uit een emmer moesten douchen. Op z´n Hollands dan weer wel van de faciliteiten van het luxe resort gebruik gemaakt :-)
Verder troffen we het met het feit dat de enige onweersbui die per jaar over het eiland trekt, juist op die dag losbarstte. Gelukkig voor mij geen heftige donderslagen, maar wel een spectaculaire lichtshow, die we onder het genot van een biertje op de steiger hebben bewonderd.
De laatste dagen in Cartagena zijn we tot in de vroege uurjes gaan stappen met een grote groep uit het hostel en hebben we vooral veel gechilled bij het zwembad.
Vandaag zijn we weer terug gevlogen naar Bogota. Morgen hebben we nog een dagje om souvenirs in te slaan en dan is het alweer tijd om naar huis te gaan.

Het was een absolute topvakantie! Uiteindelijk waren de grootste gevaren tijdens de vakantie de mango-gooiende aapjes en vallende kokosnoten! Op de officiële website van Colombia wordt een enquete gehouden: "waar denk je aan als je aan Colombia denkt?". Je hebt de keuze uit: koffie, edelstenen, tropische eilanden, cultuur en salsa. De opties cocaïne, FARC en corruptie staan er niet bij. Het is kenmerkend voor het beeld dat de Colombianen van hun land willen geven: de mensen zijn vrolijk, oprecht geïnteresseerd en vertellen vol enthousiasme over hun cultuur. Ze zijn zich erg bewust van het negatieve imago dat ze hebben en het lijkt erop dat ze er alles aan willen doen om dat beeld te veranderen. De slogan op de website is: Colombia, el riesgo es que te quieras quedar (Colombia, het risico is dat je er wil blijven) en dat kunnen wij alleen maar beamen. Het waren drie fantastische weken, die veel te kort waren om heel Colombia te zien. We kunnen echt iedereen aanraden om naar dit supermooie land op vakantie te gaan! Wij komen in ieder geval nog een keertje terug!

Maandag vertrekken we dus weer naar Nederland. Enerzijds jammer, maar het feit dat Joep na zes maanden ook terug komt en de familie na lange tijd weer compleet zal zijn maakt ook dat we uitkijken naar de thuiskomst!

Liefs Mieke en Kees