Hola amigios!

Hallo allemaal,
Alweer een weekje in Colombia en al heel wat gezien!
De heenreis was nog een hele exercitie, omdat we via New York reisden. Blijkbaar wordt Colombia geschaard onder het "as van het kwaad" want het gesprek met de niet vrolijk ogende douanebeambte ging als volgt:
- Hey!
* You two married?
- NO, becau...
* Why not?
- Because we´re brother and sister and in our country that´s illegal.
* Oh.Where ya going?
- To Colombia
* Why would you go to Colombia? (één wenkbrauw optrekkend)
- Uhhh..because it´s supposed to be a nice country?!
* How do you know?
- I don´t, that´s why we´re going there! Besides, my Colombian friend said it was worth a visit..
* Why do you have Colombian friends?
Enzovoort, enzovoort...uiteindelijk mochten we dan toch gaan, maar een fijne vakantie kregen we toch echt niet toegewenst. Na nog tien keer schoenen aan schoenen uit zaten we dan eindelijk in het vliegtuig naar Bogotá.
Daar gekomen opgehaald door een taxichauffeur genaamd Dagoberto. Erg op z´n centjes was hij echter niet, want we hebben de rit nog steeds niet betaald en hij wilde ons zelfs alvast wat pesos geven, omdat je op het vliegveld niet kon pinnen!
De dagen daarna hebben we in Bogotá vooral veel museums (Botero, Andy Warhol, Goudmuseum)gezien, die bijna allemaal gratis zijn! Ook zijn we op jacht gegaan naar caviaraces ( een vorm van gokken en vermaak), maar die hebben we helaas nog niet gezien. Voor de Zuid-Amerika kenners: Bogotá lijkt een beetje op La Paz, maar dan een stuk rustiger. Het ligt ook in een dal en vanaf de omringende bergen heb je een geweldig uitzicht! De mensen zijn superaardig en willen je altijd helpen om de weg te vinden (waardoor je meestal verdwaalt, want kaartlezen kunnen ze niet). Het eten is ook supergoed, met porties à la Kees. Eén avond zijn we door een vriend van een Colombiaans vriendinnetje van mij op sleeptouw genomen en in een erg sjiek (en duur) restaurant beland met hemelse steaks en sterke cocktails. Daarna nog naar een concert geweest van een landelijk beroemd bandje, alle Colombianen gingen helemaal uit hun dak! We hadden het ook erg getroffen met het hostel, veel leuke mensen ontmoet en verslaafd geraakt aan een kaartspelletje, Yanif.
Op vrijdag zijn we vanaf Bogotá naar Santa Marta gevlogen, aan de kust. Mer kunst en vliegwerk hebben we uiteindelijk onze vlucht nog gehaald, want hoewel de hosteleigenaar ons verzekerde dat het maar een half uurtje rijden was, bleek het in de spits ten eerste onmogelijk om een taxi te vinden en ten tweede toch écht ruim drie kwartier te duren. Toen we om 18.45 (vlucht om 19.30) hijgend en wel op het vliegveld in een veel te lange incheckrij belandden, waren we not amused toen we ook nog eens te horen kregen dat we op het verkeerde vliegveld stonden. Gelukkig was het vliegveld 5 minuten terug en hebben we op het nippertje onszelf mét bagage in kunnen checken, om anderhalf uur later in de tropische sectie van Center Parcs uit te stappen, man, het lijkt hier wel een Turks stoombad, zo heet en vochtig! Vanuit Santa Marta meteen doorgegaan naar Taganga, een klein vissersdorpje met een heel relaxte sfeer.
Na één nachtje in een ander hostel geslapen te hebben, omdat de reservering bij "Casa Holanda" niet was doorgekomen, konden we gelukkig de dag daarna inchecken in dit zeer relaxte hostel. Geen schrikbeelden van "broodje kroket, saté en boterham met hagelslag"-hostel hoor, de eigenaar en de oranje kleur van de uniformen van het personeel is het enige wat Hollands is aan dit hostel!
Inmiddels zijn we gelukkig al gewend aan de tropische temperaturen en zelfs als dat niet zo was, dan merken we het grootste deel van de dag toch niets van de hitte...we zijn namelijk begonnen met de Open Water duik cursus. Hoe vet!!! Echt het mooiste wat we allebei ooit gezien hebben!! Op een klein paniekaanvalletje van mij na, (masker moest af ter oefening, waarop ik prompt dacht "fijn, ik kan weer door m´n neus ademen" en vervolgens ongeveer een liter zeewater binnenkreeg en als een speer naar boven wilde, wat dan weer niet mag omdat je dan het risco hebt dat je longen zichzelf opblazen...erg fijne gedachten op 12 meter diepte!!) is het een continue aaneenschakeling van bewondering voor de natuur, waarvoor superlatieven tekort schieten! Je zwemt ongeveer 45 minuten lang tussen de meest bizarre en gekleurde vissen, onder leiding van onze (Nederlande) duikinstructrice Lilly!
We zijn zo onder de indruk van het duiken dat we de rest van de vakantie eigenlijk niets anders meer willen doen. De jungletocht is bij deze dan ook komen te vervallen, temeer omdat het met dit weer al zwaar is om trap te lopen en we ook wat negatieve verhalen over paramilitaristische activiteiten hadden gehoord. Het gebied waar La Ciudad Perdida ligt is in handen van de paramilitairen. De touroperators moeten voor iedere toerist die door het gebied komt een flink bedrag betalen. In principe is het leven van toeristen veilig, anders zal de regering ingrijpen. Maar onlangs zijn er twee gidsen vermoord vanwege achterstallige betaling. Zo willen ze even laten zien wie de baas is...lekker dan! Omdat ik niet uit mijn rol wil vallen als promotor van vakanties in Colombia wijs ik jullie erop dat dit ook in een van de populairste vakantielanden van de Nederlander gebeurt, Italië!
We proberen op dit moment een vlucht naar één van de tropische eilanden van Colombia te zoeken, als vervanging voor de barre jungletocht...je zou je haast afvragen waarom we dat niet op voorhand hebben bedacht :-)
Of ons dit lukt, hoor je de volgende keer...wow, een ware cliffhanger!

Liefs van Mieke en Kees


P.S. Foto´s komen pas na thuiskomst, is nu teveel moeite!